ABD Başkanı Barack Obama’nın 2013 yılında göreve getirdiği Beyaz Saray Baş Teknoloji Yönetici yardımcısı Nicole Wong başarılı bir internet hukukçusu olmasıyla tanınsa da aynı zamanda bir anne. Wong The Christian Science Monitor’de yayınlanan aşağıdaki yazısında bilgi güvenliği açısından çocuklara öğretilmesi gereken temel siber davranış kalıplarını sıralıyor.
Deniz yemeklerini ve ev ödevlerini sevmeyişini şimdilik bir kenara bırakın. Listeyi gerçekten anlayabilmek için benim – yani annesinin – bir avukat olduğumu bilmeniz gerek. Aslında ben İnternet şirketlerine gizlilik ilkelerini ve hizmet politikalarını yazmalarına yardım eden bir avukatım ve neredeyse 20 yıldır genellikle küresel düzenlemeleri izliyorum. Son zamanlarda Başkan Barack Obama’ya Teknoloji Ofisi Başkan Yardımcısı olarak İnternet, gizlilik (evet büyük veriler) ve innovasyonlar konusunda hizmet ettim.
Çocuğumun gizlilik ilkelerine karşı olan hoşnutsuzluğu Web hizmetlerine ulaşım veya yeni uygulamaların indirilmesi konusunda evde koymuş olduğumuz kurallardan kaynaklandı. Üç basit kuralımız var:
1 Bir hesap açmadan veya bir uygulama indirmeden önce gizlilik ilkelerini okumak zorundasınız.
2 Neyi kiminle paylaşacağınızı Anneye açıklamak zorundasınız.
3 Son kararı anne ve baba verir.
Çocuklarım bu kurallardan nefret ediyor.
Biliyorum, toplumun büyük kısmı küçük küçük yazılan gizlilik ilkelerini okumuyor. Adeta gözlerini bulandırıyor. Yıllar boyunca onlarcasını hazırlamış olmama rağmen aslına bakarsanız gizlilik ilkelerini ben de sevmiyorum.
Ancak çocuklara gizlilik ilkelerini öğretmek, tıpkı caddeden karşı karşıya geçerken sağa ve sola bakmalarını öğretmek gibi. İhtiyatlı olmayı ve doğru düşünüp karar vermeyi öğreten basit bir güvenlik kuralı. İster küçük çocuğunuza bir çocuk hesabı açıyor olun isterseniz de ergenlik çağındaki çocuğunuza hep var olan telefonunda neler olduğu hakkında konuşuyor olun, gizlilik ilkeleri her iki taraf için de çevrimiçi iken nelerle karşılaşabilecekleriniz hakkında konuşma fırsatı sunuyor.
Çocuklarım her zaman sorduğum birkaç şeye bakmayı öğrendi.
- Bu hizmeti kim veriyor? Daha önce duyduğumuz bir şirket mi? Kullanıcılardan iyi oy almışlar mı? Merkezleri neresi ve onlara nasıl ulaşıyoruz?
- Hangi bilgileri topluyorlar? Onlara e-mail adresinizden başka birşey vermek zorunda mısınız? Fotoğraflar var mı? Uygulama hangi bilgilere erişiyor (rehber, kamera, GPS konumu..?) ve neden?
- Hangi bilgi paylaşılıyor? Bu bilgilerin umumi mi? Sadece özel yapılabiliyor mu? Üçüncü taraflar bu bilgilere ulaşabiliyor mu?
Bu kurallar çocuklara gerçek dünyada öğrettiğimiz kurallardan çok da farklı değil aslında.
Yabancı tehlikesi
Bir ebeveyn olarak bu hizmeti kimin sunduğunu veya bilgiye kimin ulaştığını soruyorum, temelde bu hizmetin güvenilir bir hizmet olup olmadığını öğrenmek istiyorum – ve çocukların da öğrenmesini istiyorum. Tıpkı karakterlerinden dolayı kaçınmamız gereken insanlar gibi tehlikeli uygulamalar da var. Eğer bir uygulamanın gizlilik ilkeleri yoksa veya iletişim bilgilerini size vermiyorsa, uygulamaya geliştirenler ya tecrübesizdirler, baştan savma bir iş yapmışlardır ya da birşeyleri gizliyorlardır. Eğer verdikleri hizmet beklenmedik, korkunç veya garipse çocuklarımdan beni veya güvendikleri bir başka yetişkini bulmalarını istiyorum. Tıpkı çocuklarınıza yabancılardan uzak durmalarını öğretmemiz gibi, yeni uygulamalarla karşılaştıklarında da onlara dikkatli olmalarını öğretmek zorundayız.
Eşyalarınıza dikkat edin
Bilgi/veri değerlidir ve onu tıpkı cüzdanımızı, çantalarımızı ve oyuncak ayılarımızı koruduğumuz gibi korumamız gerekir. Çocuklarıma hangi bilginin toplandığını ve o bilgiye kimlerin erişebildiğini sorduğumda onlara aslında neyin değerli olduğu hakkında düşünmelerini ve neleri paylaşmaya veya kaybetmeye hazır olduklarını düşünmelerini istiyorum. Onlardan kendi fotoğraflarını veya arkadaşlarının fotoğraflarını paylaştıklarında dikkatli olmalarını istiyorum. Elbette çevrimiçi hizmetleri kullandığımızda bazı bilgileri teslim ediyoruz. Burada önemli olan bunu düşünerek ve dikkatli bir şekilde yapmak.
Emniyet kemeri
Kişisel bilgilerimiz paylaşırken bile bu bilgiyi korumanın yolları var. (en azından sorumlu geliştiriciler ile) Çocuklarımın genellikle kilitli hesapları var, yani gerçekten çevrimdışı olduklarını bildikleri kişiler (gerçek olduğunu bildikleri) bilgilerini online olarak görebiliyor. (Gençler son zamanlarda Twitter’da halka açılıyorlar ve nasıl gittiğini görüyorsunuz) Biz genellikle, eğer paylaştıkları bilgi çok küçükse ve iyi bir gizlilik kontrolleri olanlar istisna, üçüncü taraflarla bilgi paylaşımı yapan uygulamalarını indirmiyoruz. Uygulamayı sevmediğimiz durumlarda onu kaldırmanın veya silmenin yollarına bakıyoruz.
Bunların hiçbiri mükemmel gizlilik veya güvenlik sağlamaz; ama çocuklar bir nevi önlem alma alışkanlığı ediniyor, tıpkı arabada emniyet kemerlerini takmaları gibi.
Çocuklarım gizlilik ilkeleri ve hizmet politikalarından nefret ediyor olabilir; ama bizim bir teknoloji ailesi ve bilgi optimisti olduğumuzu da biliyorlar. Biz onların iyi tercihler yapacakları araçlarla huzurlu, ehil ve çevrimiçiyken güvenli olmalarını istiyoruz. Gençlerin aldatmacalarıyla baş etmek ise başka bir dersin konusu.
SİBER BÜLTEN HABERLERİNİ TOPLU OLARAK MAİLİNİZDE BULMAK İSTİYORSANIZ, LÜTFEN HAFTALIK ABONE FORMUNU DOLDURUN
[wysija_form id=”2″]
