Başbakan Ahmet Davutoğlu’nun milyonlarca Türkiye vatandaşının kişisel bilgilerinin çalınmasından sonra ‘evimin adresi sızdırılmış misafir olmak isteye varsa gelsin’ açıklamasını bir davet olarak kabul edip misafir olmayı çok isterim.
Akademisyen kökenli bir Başbakan’a bir doktora öğrencisi olarak misafir olmak elbet kolay olmayacaktır. Fakat olur da bu hayalim gerçekleşirse, ‘Hoca’ya kendisinden etkilenen ve onu rol-model kabul eden kitlenin bilgi güvenliği farkındalığını artırmak için bazı adımlar atması gerektiğini, becerebilirsem usturuplu bir şekilde, anlatmaya çalışacağım.
Yarın bir gün başkalarının kimlik bilgileriyle sahte cep telefonu hatlarının alınabileceğini, çeşitli bankacılık işlerinin yapılabileceğini ve en kötüsü sahte kimlikler üretilebileceğini zaten bildiğini düşündüğüm için bunları yenilemek biraz hadsizlik olur.
Bugün başarıya ulaşan ve geniş kitlelerin temel meselelerde bilinçlenmesini sağlayan kamu spotu kampanyalarından birinin bilgi güvenliği ile ilgili yapılması durumunda bir vatandaş olarak kendisinden razı olacağımı da eklerim.
Bu görüşme olur mu bilinmez ama aslında yaptığı ‘misafir’ açıklamasının kısa vadede, halkı panikten uzak tutacak akıl dolu bir hamle olduğunu fakat bilgi güvenliği noktasında gerekli bilinçlendirme ve farkındalık artırma çalışmalarına başlanmaması durumunda orta ve uzun vadede bu kritik konunun gerekli gibi ele alınmamasının sonuçlarını ödeyeceğimizi anlatmayı ne kadar çok isterdim.
Çok sıkışık programında bana yer verdiği için teşekkür eder ve eğer müsaade ederse kendisiyle başımdan geçen ve konusu aslında bilgi güvenliği olan bir hikâyeyi de paylaşmak isterim.
Yıllar önce kendisinin de okuduğu üniversitede makroekonomi dersini aldığım hocaya ulaşmak için her yolu denemiş fakat notlarla ilgili bir konuda bir türlü sesimi kendisine duyuramamıştım. Sonunda gidip arabasının camına bir not yerleştirmiştim. Bir sonraki derste notu bırakan öğrencinin dersten sonra kalmasını istemiş ve sonunda beni fena halde azarlamıştı. Yıllar önce yediğim o fırça bilgi güvenliği bilincinin oluşmasında önemli bir katkı yapmıştı. Çünkü hoca sinirli bir şekilde o aracın kendisine ait olduğunu bilmemin ve bunu ona ulaşmada kullanmamın, o arabanın başına bir şey gelmesi durumunda beni şüpheli durumuna düşüreceğini kızgın bir şekilde anlatmıştı.
Kişisel verilerin korunması kanunun Resmi Gazete’de yayınlamasıyla neredeyse aynı süreçte gerçekleşen ve 55 milyon Türkiye Cumhuriyeti vatandaşının kimlik bilgileri ve adreslerinin ortaya saçılması gibi durumların sadece Türkiye’de olmadığını da belirtmek de fayda var.
Sayın Başbakan’a bizdeki veri skandalının hemen ardından Filipinler Seçim Komisyonu’nun (COMELEC) veri tabanına yönelik bir sızma sonucunda 55 milyon Filipin vatandaşının pasaport numaraları ve parmak izi gibi bilgilerinin de bulunduğu kişisel verileri internette yayınlandığını da aktarmak da lazım.
Ülkemizde başlatılacak bir seferberlik sonucunda ortaya çıkan başarıların diğer ülkelerde hayata geçirilmesi ve bir bilgi güvenliği diplomasisinin Türkiye’nin öncülüğünde gelişebileceğini bunun aslında iki kez okuduğum ‘Stratejik Derinlik’ kitabındaki bazı bölümlerinde benzer atılımların yapılabileceğine dair alıntılar gösterirdim.
Hatta kim bilir, belki dünyanın siber güvenlik denildiği vakit en büyük karın ağrılarının başında gelen uluslararası işbirliği ve kamu özel sektör bilgi paylaşımında çığır açabilecek bir model neden üretmeyeceğimiz sorguladığımı da Davutoğlu’yla paylaşırdım.
Yüzünde ‘yeter artık çok uzatma’ ifadesini görünce bu yazıyı yazdığım Washington Havalimanın’da dolanırken aşağıdaki reklamı gördüğümü ve bir ülkede siber güvenlik reklamlarının o ülkedeki farkındalığın bir göstergesi olabileceğini de söyler, iznini isterdim.
HAFTALIK SİBER BÜLTEN RAPORUNA ABONE OLMAK İÇİN DOLDURUNUZ
[wysija_form id=”2″]
