Günümüz teknoloji dünyasının en önemli güvenlik bileşenleri Confidentiality, Integrity ve Availability (CIA) olarak ifade edilen Gizlilik, Doğruluk ve Erişilebilirlik’tir. Gelişmiş tüm kamu ve özel sektör kuruluşları verilerin gizlilik için kriptografi, doğruluğu için hash algoritmaları kullanarak istenilen güvenlik seviyesi yakalanmış sayılabilir. Diğer bileşen olan erişilebilirliği sağlamak ise diğer ikisi kadar kolay değil. Kurumlar veri merkezlerinde birçok güvenlik duvarı, yük dengeleyicileri ve DoS (Denial of Service – Servis Dışı Bırakma) koruma cihazı bulundurmalarına rağmen hala istenilen seviye yakalanabilmiş değildir. Rakam vermek gerekirse;
- DoS/DDoS (Servis Dışı Bırakma / Dağıtık Servis Dışı Bırakma) ataklarının sayısı her yıl yaklaşık ikiye katlanıyor,
- Saldırıların 2/3’ü 1 Gbps bant genişliğine sahip (çoğu kurumun internet çıkışından daha yüksek),
- DRDoS saldırılarının genişliği bir ISP’yi bile durdurabilecek 300 Gbps bant genişliğine sahip olabiliyor,
- Slow Post, ReDoS ve Buffer OverFlow gibi saldırılar büyük bir web sitesini bir ev kullanıcısı tarafından dahi çökertilmesine imkan verebiliyor,
- 2014 yılında DoS saldırılarının toplam maliyeti milyarlarca dolardan fazla.
DoS saldırıları engellenmesi zor olması ve sonuçlarının yıkıcı olasından dolayı çoğu askeri ve istihbarat kurumunun ilgisini çoktan çekmiş durumda.
- 2014 yılında İngiltere istihbarat biriminin bir parçası olan GCHQ, Anonymous ve LulzSec gibi hacker gruplarının iletişim kurmakta kullandığı chat odalarına DDoS saldırı düzenledi.
- 2008 – 2014 yılları arasında Esad yönetimine bağlı çalışan istihbarat birimleri GSD ve AFID ele geçiremediği elektronik servislere sayısız DoS saldırı düzenledi.
- 2012 yılında Orta Doğu Ülkelerini hedef alan Flame virüsünün altyapı sistemlerini servis dışı bırakmayı amaçlayan NSA & GCHQ yapımı bir kötücül yazılım olduğu iddia edildi.
- 2010 yılında ortaya çıkan Stuxnet’in de, İran nüklüeer satrallerindeki Siemens SCADA sistemlere saldırıp santrifüj sistemlerinin çalışmasını aksatmayı başaran ve servis dışı bırakan NSA & MOSSAD ortak yapımı bir kötücül yazılım olduğu iddia edilmişti.
Henüz sıcak bir savaş bile yokken yapılan bu saldırıların gerçek bir savaş durumunda bir bölgenin elektiriğinin kesilmesine, suların boşa akıtılmasına, savaş uçaklarının rotasından çıkarılmasına ve kurumların iletişim altyapısının çökertilmesine ulaşması oldukça muhtemel.
1900’lü yıllarda yapılan savaşlarda elektrik santralleri hedef alınır, barajlar tahrip edilir ve tren ve kara yolları gibi altyapı sitemleri bombalanırdı. Bu tip saldırılar fiziksel DoS saldırları olarak kabul edilirdi. Günümüzde ise bu saldırılar daha az maliyetle ve daha anonim bir şekilde gerçekleştirilebilmekte. NSA, GCHQ, ASD, BND, CSIS, CSEC, DGSE, FSB, GCSB, MISRI, MSS, NRO, PLA ve RAW gibi birçok istihbarat birimi bu yeni silahı çoktan kullanmaya başladı.
DoS/DDoS saldırıları kolay gerçekleştirilebilir olması Anonymous, LulzSec, Telcomix ve Redhack gibi hactivist grupların da ilgisini çekmiş durumda. Yol kapatma eylemlerinin aksine DDoS saldırıları daha kolay ve az maliyetle organize edilebilir. 2011 yılında Anonymous grubu LOIC adı verilen bir yazılımla twitter üzerinden siber saldırı ekibi kurdu ve TİB başta olmak üzere birçok kamu kurumuna DDoS saldırısı düzenledi.
BotNet sahibi hacker’lar, yeraltı marketlerinde saatliği 10-100 dolar arasında DoS saldırısı satın alma imkanı sunuyor. Aynı şekilde reklam networklerini de DDoS saldırıları için kullanmak mümkün. Bu yöntemi kullanarak 2013 yılında BlackHat konferansında iki kişi 300 dolar maliyetle Akamai’ye 300 Gbps saldırı düzenlemeyi başarması bu tür saldırılara uygun bir örnek olarak gösterilebilir.
Savunulması oldukça zor, kullanımı oldukça kolay ve ucuz olan yeni nesil teknolojik silah DoS/DDoS/DrDoS saldırıları başta istihbarat birimleri olmak üzere hactivistler, siyah şapkalı hacker’lar ve script-kiddie’lerin kullanımına girmiş durumda.
